Voorpagina Gastarbeiders, Maatschappelijk

Dag van Mensenrechten

Leyla Cakir is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl

Nú is het tijd…. Om als gelijkwaardig mens behandeld te worden. Om gezien te worden. Om elkaar bij naam te leren kennen en de gezichten in onze harten te sluiten. Om de droom van Martin Luther King realiteit te laten worden. Om simpelweg niet meer beoordeeld te worden op huidskleur en religie.

Eerder heeft gastarbeider Fadoua aandacht besteed aan de Dag van Mensenrechten.Vandaag is de Dag van Mensenrechten. En ja, Moslims zijn ook mensen. De vraag is niet of er ooit éénheid in diversiteit zal zijn. De vraag is of WIJ dat willen. Als dat het geval is dan luidt het antwoord volmondig: JA.

Vorige week zat ik in hetzelfde radioprogramma als de directeur van Amnesty International. Ik hoorde hem vertellen dat er tijdens de Dag van Mensenrechten op 10 december aandacht geschonken wordt aan de mensenrechten in Europa en natuurlijk ook in ons eigen land. Nederland??? Inderdaad, we mogen eens bij onszelf te rade gaan waarom er een grote mate van Xenofobie is in Nederland. De overheid heeft beloofd om meer aandacht hieraan te besteden. We wachten, wachten en wachten…….

Er is heden ten dage één taboe dat nog doorbroken moet worden: Racisme. Dít is gewoonweg de werkelijke wereld. Laten we leven in deze wereld in plaats van in een utopische wereld. Dan zijn we tenminste nog reëel en tonen wij het lef om tevens de minder mooie kanten van de wereld onder ogen te zien, zonder met de vinger naar andere landen te wijzen hoe slecht zij wel niet zijn. Onszelf definiëren en dit niet aan anderen overlaten. Dan pas kan de wereld openstaan voor verbetering. Meer waarheid vertellen, hoe hard deze ook klinkt. Het is een misdaad dat onderdrukking en racisme vermeden worden. In een beschaafd land worden misdaden bestreden, mits wij dat willen. Racisme is geen Nederlands probleem, noch een religieus of een ideologisch probleem. Dit probleem behoort tot de mens. De mens die (helaas) jaarlijks hieraan herinnerd moet worden tijdens de Dag van Mensenrechten.

Ik wil eindigen met de beroemde toespraak van Martin Luther King die ik vrij vertaald heb naar onze tijd en situatie. “Ik heb een droom” heb ik veranderd in “ik weet” om op deze manier mijn hoop voor de toekomst te benadrukken.

“Ik weet dat op een dag deze natie zal opstaan en de ware betekenis van haar geloofsbelijdenis zal vervullen; voor ons is het vanzelfsprekend dat alle mensen als gelijken zijn geschapen.

Ik weet dat op een dag op de duinen van Nederland de zonen en dochters van voormalige gastarbeiders en de zonen en dochters van het voormalige gastland samen zullen zitten aan de tafel der broeder- en zusterschap.

Ik weet dat zelfs Nederland, een staat die wordt verstikt door onrecht en onderdrukking, zal veranderen in een oase van vrijheid en gerechtigheid.

Ik weet dat onze kinderen in een natie zullen leven, waar zij niet worden beoordeeld (veroordeeld) op de kleur van hun huid, hun naam en religie, maar op de inhoud van hun karakter.

Ik weet! Eindelijk Vrijheid en Gerechtigheid! Elhamdulillah (Godzijdank)!


Leyla Cakir (27) is intercultuur opbouwwerkster en voorzitster van de Ihlas-moskee in Sitterd-Geleen.

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie