Voorpagina Islam, Politiek

In de samenleving vs(?) voorbeeld van de Profeet

"Twee bekeerde moslims denken verschillend over hun geloof. Annebregt Dijkman vindt dat moslims zich deel moeten voelen van de samenleving, maar Abdul Jabbar van de Ven wil terug naar het voorbeeld van de Profeet, tot in de details."

Dit stond vrijdag 15 december in de Volkskrant. Annebregt (Hoofdredacteur Marokko Media) schreef een brief naar Abdul-Jabbar van de Ven (Imam) met als titel ‘Leer ons dat wij zelf de politiek moeten zijn’. Abduljabbar van de Ven schreef hier een reactie op: ‘Terug naar het voorbeeld van de Profeet’.

Beiden zijn moslims, geloven in dezelfde God en Profeet, maar hebben een eigen beeld van de rol van de Islam en moslims in de samenleving. Deze twee brieven zijn erg typerend voor de discussie die er gaande is binnen de Nederlandse Islamitische gemeenschap, Ik zal hieronder wat stukken citeren…

Annebregt zegt dat er lange tijd geen Nederlander meer geweest is die meer woede in haar heeft losgekregen dan Abdul Jabbar van der Ven.

"U geeft moslimjongeren (daar schaar ik mij graag onder) die zo wanhopig op zoek zijn naar duidelijkheid in een verwarrende wereld, een dubbele boodschap; leef naar de voorschriften van de islam, maar voel je vooral geen deel van de samenleving waarin je woont. Wellicht wat roomser dan de Paus, maar ik zie een islam die mij oproept tot maatschappelijke verantwoordelijkheid, bij u zie ik een islam die daar vanaf ziet. Bijvoorbeeld."

(…)

"Leer ons daarom over het godsbeeld en mensbeeld in de islam, leer ons wat onze verantwoordelijkheid is bij het behoud van onze aardkloot, leer ons hoe we ons niet nederig hoeven op te stellen naar de samenleving, maar leer ons het recht te claimen de meerderheid te zijn in plaats van de minderheid. Leer ons dat wij zelf de overheid, de media, de politiek en de rechterlijke macht kunnen en moeten zijn. En leer ons daarna over de theologische, filosofische en juridische diversiteit die de islam rijk is. Plaats deze in een historische context zodat we begrijpen dat een denker als Said Qutb, product van zijn tijd en omgeving is. Mocht u daarna nog tijd over hebben dan zou ik graag van u willen leren hoe de mystieke en artistieke kant van de islam mijn bestaan kan verrijken. "

Abdul-Jabbar antwoordt in eerste instantie verontwaardigd. Hij vertelt dat hij moslims veel meer leert dan Annebregt beweert. Zo heeft hij lezingen gegeven over de evolutietheorie, de goede manieren van de Profeet (vzmh) wat zijn echtgenotes betreft en zo tegen de uitbuiting en verwaarlozing van vrouwen, etc… Hij zegt:

"Ik denk dan ook dat hier het belangrijkste verschil ligt tussen u en mij; u denkt dat de positie van de Moslims zal verbeteren wanneer zij plaats nemen in de politiek en de rechterlijke macht. Ik denk dat de oplossing ligt in het terugkeren naar het voorbeeld van de Profeet (mogen Allah’s vrede en zegeningen met hem zijn), tot in de kleinste details, en dat dat ook Nederland ten goede zal komen."

(…)

"Als u een bondgenoot zoekt in de strijd tegen eerwraak, gedwongen uithuwelijking of de praktijken van loverboys, dan ben ik uw bondgenoot. Maar als u van mij vraagt democratie te omarmen, de politiek in te stappen, deel uit te maken van een rechterlijke macht die oordeelt met on-Islamitische wetten, of in het leger te gaan om mijn Moslimbroeders in Afghanistan te doden en uit te leveren aan de Amerikanen, dan ben ik uw tegenstander en zult u in mij geen bondgenoot vinden. Ja, ik geloof dat alleen de Schepper het recht heeft te bepalen met welke wetten Zijn schepping bestuurd wordt. Mijn vriendelijke verzoek aan de lezer om nu niet direct in paniek te raken bij het lezen van deze woorden. Een socialist zal het socialisme als ideale staatsvorm zien, maar dat wil nog niet meteen zeggen dat er hordes Maoïstische rebellen op het Binnenhof afstormen."

Wat mij opvalt in deze briefwisseling is dat er twee tegenpolen gepresenteerd worden. Dat suggereerde de Volkskrant ook met de citaat die ik bovenaan aanhaalde. Enerzijds heb je iemand die de Islam als onderdeel van de samenleving wil zien en anderzijds heb je een imam, die zegt dat we volgens het voorbeeld van de Profeet (vzmh) moeten leven. Dan lijkt het haast alsof het volgen van de Profeet inhoudt dat je jezelf terugtrekt uit de samenleving. 

Dit terwijl ik de Islam en dus de Profeet (vzmh) voor mij zie als het pad van balans. Hier heeft Abdulwahid van Bommel uitgebreid over geschreven op deze site. Ik denk dat die twee aspecten niet zonder elkaar kunnen. Je kunt niet de Profeet volgen als je je compleet afzijdig houdt in de samenleving en wil je je op een goede manier inzetten in de samenleving, volg dan de Profeet. Dat is wat zowel de Volkskrant fout zag, als Imam Abdul-Jabbar.

Lees de complete brieven van Annebregt en Abdul-Jabbar.