Voorpagina Algemeen, Media

Van verdachtmaking naar feitenonderzoek

Ik las de krant (papier, ik ben van de oude garde). Ik sloeg nog eens een boek open (van de bieb, ibid.). Ik vroeg nog eens wat iemand die het kon weten en dacht nog eens goed na. Piep. Knor. Krak. Knak. Krakend kwam de massa in werking: volgens mij klopt er iets niet helemaal.

Het was langere tijd mode onder moslimjongeren om mensen af te serveren op basis van geloofsovertuiging, ongeacht of iemand vakkennis heeft of niet. Dat de Nederlandse pers hier vervolgens ook vrolijk aan mee gaat doen, doet mij afvragen: waarom nemen we de negatieve eigenschappen wel van elkaar over en de goede niet?

Het ging in de afgelopen 10 jaar zo ver dat we op basis van lijstjes met diverse groeperingen, broeders en zusters zwart maakten in de publieke ruimte. Die en die hoort bij zus-en-zo groepering, heeft ‘met hen gezeten’, ‘les van hen gevolgd’, is ‘van hen’ en ga zo maar door. De sektarische rillingen kruipen over mijn rug als ik dit typ. Maar onder moslimjongeren is dit gedrag op zijn retour: de gulden middenweg wordt steeds vaker gezocht, zoals Allah zegt:

وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ
الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا
Zo maakten Wij jullie tot een gematigd volk [een gemeenschap van het midden], opdat jullie getuigen zullen zijn voor de mensen en opdat de Boodschapper (Mohammed vzmh) een getuige voor jullie zal zijn. (Qur’an, Hoofdstuk 2, vers 143)

Net nu de moslimjongeren dit aan het afleren zijn, wordt dit gedrag nota bene overgenomen door sommige Nederlandse media en sommige net-alsof-media (fora, nieuwssites etc).

Carel Brendel heeft mijn bekeerlingenclub ooit in 5 stappen verbonden met de Moslim Broederschap (zonder ons te vragen wat deze club inhield en of ik er überhaupt wat te zoeken had). Daarbij merkte ik op deze site vervolgens op dat het beter is op te houden met het sektarische denken, maar ook met dat goedkope schuld-door-associatie denken waarvan sommige media tegenwoordig zo populistisch doordrenkt zijn.

Ik schreef in mijn stuk: ” zonder het te weten ben ik van niet echte, maar wel radicale, liberale, soefistische wahhabi lid geworden van de Moslimbroederschap. …. [Hierbij gaat het niet om de namen van de sektes/groeperingen, maar] het gaat om de manier van journalistiek bedrijven. Het gaat om de ‘guilt by association’ trip waarmee de publieke opinie wordt beïnvloed zonder mate van controle of beperking.”

Ik kijk om me heen en lees vervolgens over de Occupy Wall Street-beweging (die zaterdag ook het Rokin te Amsterdam innamen) dat het mogelijk complotdenkers zijn, ik zie tweets over Rothschild, Illuminati, Vrijmetselaars en Joodse Bankiers voorbij komen. Ik lees allerlei verdachtmakingen (die vervolgens van een forum vandaan bleken te komen of op een enkel bord stonden in de demonstratie en niets met de organisatie of de rest van de bezoekers te maken bleek te hebben).

Ik lees vervolgens over de rellen in Egypte en zie allerlei rare figuren beweringen maken – zie je nu wel: de salafisten branden de kerken plat, oh nee de moslimbroeders, oh nee het leger, oh nee de Israëli’s, en ga zo maar door. Gelukkig zijn er her en der nog wijze mensen te vinden die door de onzin heen snijden. Zo kwam ik een mooi stuk tegen over Egypte in het Parool (column van Addie Schulte) maar ook op Frontaalnaakt.nl van Hassnae Bouazza. Gewoon keihard door de verdachtmakingen heen met feiten komen.

Heerlijk. Ze zijn er nog, de weliswaar subjectieve, maar zeer zeker niet bevooroordeelde journalisten, met principes als waarheidsbevinding intact. Mensen die nog op zoek gaan naar de nuance á la favoriete politicus Job Cohen. Niet scheldend of partijdig boven alles, maar gewoon even naar de feiten kijken.

Ik zou willen dat ik dat ook kon, maar bovenal zou ik willen dat meer journalisten dit konden.

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van