De afgelopen weken heb ik mij sterk moeten afzonderen. Ik heb moeten nadenken en keuzes moeten maken. En dan heb ik vooral met de vraag gezeten: ‘Waarom voel ik me onrustig van binnen?’.
Ruim een maand geleden zeiden veel vrienden ook tegen mij: “Umar, ga er even tussenuit… denk aan jezelf… je hebt rust nodig…” Onlangs zei een vriend weer tegen mij: “Umar, je bent zo vrolijk, hoe komt dat?”. In mijzelf dacht ik toen: “Omdat ik mijn rust weer heb gevonden”. En die vind ik nog steeds vijf keer per dag… het gebed.
Ik zal mijn inspiratie delen met jullie, misschien dat ik er anderen mee kan inspireren.
Afzondering
Het gebed, Ashraf had het er ook onlangs over en Leyla had het er ook over aan het einde van haar laatste stuk. Ik heb geen ADHD en behoef geen toezich van Parnassia. Met ‘onrustig’ bedoel ik het gevoel dat ik toch iets niet deed wat ik zou willen doen. Zo had ik geen zin meer in studie, was ik continu bezig met anderen en bezig met het voldoen aan verwachtingen. Dat heeft mij erg bezig gehouden, zowel fysiek als mentaal.
Mijn fysieke afzondering kwam simpel gezegd door mijn tentamens. Voor het eerst in mijn leven heb ik werkelijk geleerd. Ik sloot mezelf thuis op en beloofde mijzelf deze hele maand even niet ‘doen om te doen’. Nee, nu koos ik even voor mijzelf. Het klinkt bijna egoistisch, maar het heeft mij enorm geholpen.
Die fysieke afzondering heeft mij namelijk wel veel aan het denken gezet. In plaats van te rusten tussen het leren door heb ik veel boeken gelezen. Ik ben zelfs tussen het leren door begonnen met lessen Klassiek Arabisch, naast mijn huidige cursus Modern Arabisch. In eerste instantie dacht ik dat ik gek werd en dat dit toch niet lang vol te houden is, maar juist die keuzes en die bezigheden tussen het leren door vormden voor mij een verlossing.
Miraj
En de belangrijkste ontknoping vormde voor mij het lezen van een boek over de Mirajb van de Profeet (vzmh) geschreven door Shaykh-ul-Islam Dr. Muhammad Tahir-ul-Qadri. Wat zo kenmerkend aan de Miraj van de Profeet (vzmh) is, is dat hij deze meemaakte op het moment dat de situatie om hem heen niet erg hartverwarmend waren.
De stammen die toen de macht hadden moesten niets van de Profeet hebben, zijn aanhang werd te groot. Het kwam zo ver dat hij en alle moslims geboycot werden in Mekkah. Zijn ouders en opa waren al in zijn jeugd overleden en degene die daarna de zorg voor de Profeet (vzmh) op zich nam was zijn oom Hazrat Abu Talib (ra). Dat was een gerespecteerde man in heel Mekkah. Maar toen hij de Profeet (vzmh) steunde werd ook hij geboycot, netals de vrouw van de Profeet (vzmh): Ummul Mu’mineen Khadijah al-Kubra (ra). Drie jaar lang bleef het zo, drie jaar lang leefden de moslims onder deze omstandigheden. Soms op een lege maag en soms kregen ze de mogelijkheid droge bladeren te eten. Ze bleven toch volhouden en toen de machthebbers ten einde raad waren, trokken ze de boycot in.
Datzelfde jaar na de boycot overleden zowel zijn oom als zijn vrouw. De Profeet (vzmh) verloor op deze manier veel mensen die hem dierbaar waren en dit werd een verdrietig moment voor hem. Geen moeder die hem troostende woorden in kon fluisteren, geen vader of oom die het voor hem opnamen, geen vrouw die hem thuis door dik en dun kon steunen… niemand. Slechts mensen die de Profeet liever kwijt dan rijk waren.
Op dat moment, in deze moeilijke tijden waarin de Profeet (vzmh) alle hulp kon gebruiken, riep Allah (swt) de Profeet (vzmh) naar Zich middels de Miraj. Dit was de Reis van de Liefde, waarin de Liefhebber de Geliefde naar Zich riep. Hiermee wilde Hij zeggen: “Oh, geliefde Profeet! In tijden dat iedereen tegen je is, dat je niemand hebt om op terug te vallen, vrees niet! Want Onze met liefde gevulde Ogen zijn continu gericht op jou!”.
Wasbir Lihukmi Rabbika Fa-innaka Bi’aynina (Quran: 52:48)
En heb geduld omwille van het Gebod van je Heer. Ongetwijfeld ben jij in Onze Ogen (/ hebben Wij Onze Ogen continu op je gericht)
Inspiratie
Na dit gelezen te hebben, drong het besef tot mij door. Het besef dat ik continu juist opzoek was naar dat. Naar dat ene constante in het leven. Alles om je heen komt en gaat. Soms is het iets heel moois, soms iets slechts. Soms worden we er heel blij om, soms heel verdrietig. Soms willen we er ons aan vastklampen, soms willen we er zoveel mogelijk afstand van doen. Maar het besef dat er maar 1 iets is dat er altijd was en er altijd zal zijn, is zo bezonder. Het besef dat God is.
De Profeet (vzmh) heeft het gebed voor de moslim tot een Miraj verklaard. En dat is het mooie. De Miraj is een reis van ontmoeting, een reis van contact, een reis van liefde… en als je rust zoekt, moet je die reis gaan maken. Een mooiere vakantiebestemming is er niet.
Met dit in het achterhoofd het gebed instappen, geeft een hele andere dimensie aan het gebed. Het is niet slechts een reeks aan handelingen, maar het in contact komen met Allah (swt), het aangaan van een gesprek met Hem.
En dat is wat iedereen nodig heeft als het je even iets teveel wordt. Iemand om tegen te praten. Sommigen kiezen voor een psychiater. Maar er is er maar 1, die er altijd voor je is… en het is gratis.
Hoe het met mij gaat nu? Alhamdulillah!
a. Alhamdulillah = Alle dank aan Allah (swt)
b. Miraj = de Hemelvaart van de Profeet (vzmh), waarin Allah (swt) hem naar de hemelen en daarboven naar Zichzelf meenam.
21 Reacties op "Het gebed: Rust in onrust"
Selam,
Heel mooi stuk.
Vooral dit gedeelte “De Profeet (vzmh) heeft het gebed voor de moslim tot een Miraj verklaard. En dat is het mooie. De Miraj is een reis van ontmoeting, een reis van contact, een reis van liefde… en als je rust zoekt, moet je die reis gaan maken. Een mooiere vakantiebestemming is er niet.
Met dit in het achterhoofd het gebed instappen, geeft een hele andere dimensie aan het gebed. Het is niet slechts een reeks aan handelingen, maar het in contact komen met Allah (swt), het aangaan van een gesprek met Hem.”
ik hoop dat je rust nog lang duurt.
Inspirerend…
Peace & Love, Aleem Ahmed
Mediteren is mij ook wel eens aangeraden.
maar ik merk dat bidden bij jou het zelfde effect heeft.
Dit is vast geen toeval, maar mijn collega zegt net: “Je kunt niet echt lachen, als je nog nooit echt gehuild hebt”.
Dat is bijna hetzelfde als, totdat je geen onrust hebt gevoeld, kun je ook niet op zoek gaan naar rust, alhamdoelillah!
Mooi stuk Umar!
Een heel mooi en inspirerend stuk, Umar.
Ik herinnerde me aan iets wat een wijze man ooit zij:
‘Je kan niet winnen, als je niet eerder verloren hebt…’
Wow Umar! dit is pas een inspiratiebron… Als er iets is waar ik naar op zoek ben, dan is dit het! Er is me al verteld dat je in het gebed de rust kan vinden die je zoekt.. heb mezelf er alleen nog niet toe kunnen zetten om de stap te nemen.
SoebhaanAllah,
Je beschrijft op een mooie en inspirerende wijze hoe (veel) moslims zich voelen. Ik denk dat het gebed ook iets is waarin je moet groeien. Je begint met bidden omdat het een verplichting is, vervolgens ga je het inderdaad als een soort reis beleven.
Wa Salaam
@ *vele
“Mediteren is mij ook wel eens aangeraden.
maar ik merk dat bidden bij jou het zelfde effect heeft.” *
Ja, het gebed zie ik ook als een vorm van meditatie, een poging om je diepste werkelijkheid te ervaren (zoals het woordenboek het omschrijft). Het verschil hierbij is de link van het gebed met de meditatie van de Profeet (vzmh) en de groei die hij meemaakte tijdens de Hemelvaart. Het is meer dan naar binnen kijken (wat een erg belangrijk gedeelte is), het gaat om boven jezelf uit te stijgen, in gesprek te komen, etc…
@#7 *uxt
“Je beschrijft op een mooie en inspirerende wijze hoe (veel) moslims zich voelen. Ik denk dat het gebed ook iets is waarin je moet groeien. Je begint met bidden omdat het een verplichting is, vervolgens ga je het inderdaad als een soort reis beleven.” *
Ja, klopt. In het begin zijn het inderdaad ‘slechts’ handelingen. Eigenlijk ook netals de reiniging: je wast je lichaam… het fysieke dus… maar je bent ook van binnen gereinigd. Zo ook met het gebed: het is niet slechts het buigen met het hoofd en deze op de grond plaatsen, maar ook buigen met het hart…
Salaam Umar,
moest ff kwijt dat ik het echt goed van je vind dat je in moeilijke tijden je hulp bij Allah (swt) zoekt. Masha’Allah.
Hoop dat t verder goed met je gaat, en met je arm natuurlijk.
Wassalaam
Hey Umar,
Ik heb een vraagje…Kun je me wat vertelln over de maand Muharram?
Moeten alle moslims dan rouwen? Wat zijn de rituelen die verricht moeten worden?
Alvast bedankt!
Een trouwe lezer.
@ Moslim
Het woord rouwen wordt wisselend gebruikt bij dit onderwerp. Laat ik het zo zeggen: het herdenken van de gebeurtenissen in Karbala en de strijd van Imam Hussain en hieruit lessen trekken is erg belangrijk. Lees over de gebeurtenissen en denk erover na… Maar volgens verreweg het overgrote deel van de geleerden nu en in de geschiedenis, is het niet de bedoeling dat je op deze dag gaat rouwen door jezelf fysiek te pijnigen.
Het was een gebruik van de Profeet vzmh om te vasten op de tiende van muharram en hij zei dat als hij nog een jaar zou leven ook de negende zou vasten (hij overleed dat jaar).
Ik hou het hierbij, je kunt zondag en maandag 9de en 10de) dus vasten en voor de rest je vooral veel verdiepen in de gebeurtenissen en de diepere achterliggende gedachtes erbij
salam alaikum
Mooi stuk heeft u geschreven. Het is goed dat u de liefde van en voor God heeft benadrukt. Meestal wordt er alleen de vrees kant benaderd en wordt de liefde die Allah heeft voor ons eigenlijk een beetje tekort gedaan. Kortom, mooi stuk!
wsalam
Mijn complimenten…ook ik heb me even op de achtergrond gehouden, vanwege mijn studie. Druk druk, dus de onrust kan ik ook af en toe voelen. Het is de eerste keer dat ik echt studeer! Maar ik houd me krachtig en verheug me toch op elk gebed die ik op tijd kan verrichten. (Dat kan nu, vanwege het thuis studeren) ;-)
Heeeeeerlijk, dat geeft mij rust!!!
Top Umar!
(Wil je verhaal nog horen!!)
Aan iedereen die studeert, veel succes en rust in de studie.
Peace,
Aleem Ahmed
;-) Zeker weten vind je in het gebed rust.. maar niet alleen dan maar elke keer eigenlijk wanneer je Allah gedenkt, vaak dus.
Subhanallah, K ben blij dat je je zo voelt.
w/s
salam alaikum
misschien moeten we ook dankbaar zijn dat we kunnen en mogen studeren. het feit dat we het verstand hebben om dat te doen is een rijkdom op zich. Verstandelijk gehandicapten of demente mensen (op vroege leeftijd, want die heb je ook, niet alleen ouderen dementeren) kunnen dit niet doen. Het is een zeldzaam gegeven om student te zijn. Lijkt misschien niet zo, maar dat is het wel. Ik denk dat die dankbaarheid voor het feit dat je kan studeren, je studiestress kan minderen. try and you ll see.
wasalam
@ miepje
Ik geef je helemaal gelijk… we zijn bevoorrecht dat we geboren zijn in een omgeving waar alles van het wieg tot het graf eigenlijk geregeld is. En zo ook bij de studie… een andere kijk erop veranderd inderdaad ook mate van ‘belasting’.
Want eigenlijk is studie geen belasting, maar juist iets dat je later heel wat zorgen uit handen neemt.
hehe Nordip
je hebt gelijk
Ik vind het allemaal heel mooi!
Wij zijn allemaal op weg naar bewustwording.
Ik mediteer dagelijks. Soms geven de engelen mij signalen (door b.v.mijn PC of GSM in de war te sturen) dat ik moet stoppen met mijn bezigheden en dan ga ik lezen (Paul Ferrini tegenwoordig) of mediteren en daarna zijn mijn problemen weer opgelost.
Veel sterkte en liefde!
Joris
Mooi stukje hoor..;)
Umar… Hulde… Echt mooi!