Voorpagina Ervaringen

30 minuten vertraging

Ik heb dit lang uitgesteld. Ik wilde het bewust niet doen. Ik dacht: ‘Ik ga me er niet druk om maken, het is het niet waard’. Maar nu doe ik het toch. De reden waarom ik minstens twee dagen in de week mega chagrijnig ben en niemand om me heen moet hebben (anders heeft die persoon het zwaar te verduren!) zijn de vertragingen van de NS!


Vertrekbord gecrasht

De nieuwe dienstregeling zou eigenlijk in mijn voordeel moeten werken. Ik kan een kwartier later uit huis en als alles perfect op elkaar aansluit dan ben ik 1 uur en 45 minuten kwijt om op de Uithof in Utrecht te komen. Maar dat is het probleem. Als de trein tien minuten vertraging heeft dan ben ik te laat. Wat dat betreft ben ik helemaal vernederlandst. Ik ben (bijna) nooit te laat. Afspraak is afspraak (hè Rita?).

Gevolg? Nog vroeger uit huis dan eerst. Ik heb een paar keer het risico genomen om een trein later te pakken, maar van de vijf keer ben ik maar één keer op tijd geweest. Dan nog maar te zwijgen over de uitvallende treinen of treinen die zodanig vertraagd zijn dat je bijna op elkaar moet staan om vervoerd te worden. En toen kwamen de prachtige cijfers die dit ongenoegen bevestigen.

Tegelijkertijd kan ik me ook irriteren aan dit klaag-eigenschap. Ik heb het gewoon veel te goed denk ik dan. Alsof je doodgaat van een beetje vertraging. Een beetje optimisme kan ik dan wel gebruiken. Maar ja, als ik uitreken dat ik zeker vijftien uur per week in de trein zit en door vertragingen ook nog minstens twee uur kwijt ben dan komt de pessimistische Suzan weer naar boven! ‘That’s life’, zeggen mijn vriendinnen. Yep, that’s life. Wat een drama..