Voorpagina Ingezonden

Humor moet kunnen, toch?

Dit stuk is ingezonden door Mahdi Vrielink. Hij reageert hiermee op een artikel in de Elsevier: ‘Lachen met Allah: Lach niet, of ik schiet!

Wanneer ik uit stijg boven mijn eigen islamitische leefwereld en een breed overzicht creëer, zie ik naast de grappen over moslims en islam nog veel meer wat er sprekend op lijkt.

Ik zie dat jongetje op school dat door iedereen als ‘pispaal’ wordt gebruikt. Klasgenoten pesten hem en maken grappen omdat bijvoorbeeld zijn oren anders staan, hij een rare bril draagt enzovoort. 
Voor de plaaggeesten is dit pure humor, ze liggen in een deuk van het lachen. Het maakt hun verblijf op school aangenamer, je kan er lol beleven.

Humor moet kunnen toch?

Ik luister naar de grappen over Duitsers op vakantie in Zandvoort. Steevast zijn het nog steeds Moffen en Nazi’s en dat komt in de grappen duidelijk naar voren. 

Ook deze humor moet kunnen.

Ik hoor ook grappen over Joden. Over hun gierigheid, woekeren met geld en grote neuzen. Het Joodse kookboek begint nog steeds met "men lene een ei". We moeten kunnen lachen, mensen.

Humor moet kunnen.

Maar wat me nu verbaast is dat deze humor niet kan. Op scholen worden er zelfs lessen besteed om de pesterijen en grappen tegen te gaan. Grappen over Duitsers zijn ongepast en bij sommige grappen over Joden riskeer je zelfs strafvervolging. 

Zo niet bij grappen over moslims en islam. Dat moet kunnen en hoe harder hoe beter.

Vrijwel iedere grap en humor die er bestaat is gebaseerd op een stukje relatieve waarheid dat vervolgens sterk wordt uitvergroot en vaak wordt geprojecteerd op een groep. Maar hiermee wordt de waarheid en waardigheid van één of meerdere personen overschaduwd en geweld aangedaan. Hiermee wordt aan mensen diep in hun hart pijn gedaan. Men begrijpt dat als dit lang genoeg door gaat, op een bepaald moment de maat vol is en er wordt teruggeslagen op welke manier dan ook. Men begrijpt dit omdat men weet dat mensen er kapot aan gaan wanneer ze steeds het mikpunt zijn.

Zo niet bij moslims en de islam. Grappen en humor over moslims en islam worden gezien als DE waarheid. Moslims mogen de pijn niet voelen en als ze dat toch doen worden daar opnieuw grappen over gemaakt. Er is geen enkel begrip voor wanneer een moslim ten einde raad terug slaat. Van moslims wordt verwacht dat ze mee lachen en aanvaarden dat ze zouden zijn zoals in de grappen wordt beweerd.

Tijdens een meerdaagse cursus op mijn werk over groepsprocessen werd het onderwerp humor ook behandeld. Verteld werd dat humor en grappen vaak pijnlijk zijn voor degene over wie het gaat. Het verstoort vaak onderlinge verhoudingen en samenwerking al naar gelang dit voortduurt. Nadat het slachtoffer van grappen heeft proberen terug te slaan zonder succes, zal er vaak een reactie komen dat het slachtoffer zich gaat gedragen conform hetgeen door de grappen wordt gezegd. "Ze kunnen het krijgen zoals ze het willen hebben".

Moslims zijn als mens niet anders dan anderen. Door al de negatieve humor wordt het maatschappelijke groepsproces ook ontwricht. Moslims zullen ook terug slaan met welke middelen dan ook. Voor het ene individu zal dat eerder zijn dan de ander en de middelen kunnen verschillen.

Ook voor moslims geldt dat sommigen zich gaan gedragen naar wat over hen wordt gezegd. "Zeg je dat ik extreem ben, dat ik terrorist ben, dat ik iedereen inclusief mezelf wil opblazen? Ok dan, ik zal niemand teleur stellen en doen wat van mij wordt verwacht!".

Maar hoe zit het met mij? Natuurlijk voel ik de pijn en kan ik kwaad worden. Maar God zij dank zit ik nog op het niveau dat ik de dingen kan overzien en dat ik kan waarschuwen voor wat ik zie gebeuren. Ik lees de Koran en kom daar een aya tegen die op mij de werking heeft als een ventiel waarmee ik een hoop spanning kan laten ontsnappen. Het is voor mij de "ultieme grap" als wie "het laatst lacht, lacht het best".

Ik lees daar:

"Zij willen het Licht van Allah doven met hun monden, maar Allah vervolmaakt Zijn Licht, ook al haten de ongelovigen het." (Quran 61:8)

Met deze aya in mijn gedachten kan ik ’s avonds gewoon rustig gaan slapen.

Mahdi Vrielink

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van Wij Blijven Hier!