“Bad weather, good weather”

Wat een plensweer. Het is al drie dagen aan de gang en het wil maar niet stoppen. Als je door de regen loopt en klaagt dat je nat wordt krijg je al meteen de opmerking: “Je hebt een hoofddoek, dat maakt toch niet uit.” Dat is zo een standaard opmerking die je als gehoofddoekte moslima minstens 100x in het leven moet aanhoren. Net zoals de standaaropmerking die je tijdens de zomer krijgt: “Heb je het niet warm?” Ieder seizoen heeft zo zijn standaardopmerkingen. De volgende keer zet ik een bandrecorder aan om deze vragen te beantwoorden.  

Laat ik je even vertellen: hoofddoek + regen = nog vervelender. Niet alleen je hoofddoek wordt nat, het haar eronder wordt ook helemaal klef. Nadat ik eindelijk de bus had bereikt en was ingestapt dacht ik dat ik veilig was, maar helaas… Er was een lek, het zat te druppelen en guess what? Ik zat eronder. Ik speur altijd dat soort dingen op. Net zoals rijen waaraan je je aansluit, vervolgens iets mis gaat en iemand die vijftien minuten later in de rij naast je staat, eerder klaar is dan jij. Ken je dat gevoel?

Dan schijnt de zon en daarna regent het weer. Ben je eindelijk blij dat het is gestopt en dan gaat het vrolijk weer verder. Wonderbaarlijk toch? De ene keer is het regen, regen, regen en vijf minuten later voel je de warme zon op je wangen. Dit is NEDERLAND. Mijn arme paraplu heef het zwaar te verduren deze dagen. Hij is al 10.000x omgeklapt maar Godzijdank, hij is nog heel! (H&M 6,90) Het is sowieso een wonder dat ik deze paraplu al langer dan een maand heb. Of het gaat kapot (ik ben echt goed in het kapot maken van spullen) of ik laat het ergens liggen (dom) of het wordt gejat (echt triest hoor).

Het is figuurlijk ook slecht weer. Mijn humeur heeft het deze dagen ook beïnvloed. Afgelopen maandag is Servië niet schuldig bevonden aan genocide. Wat een domper en een grote teleurstelling. "Srebrenica was genocide." Nee echt? Bedankt dat jullie het hebben bevestigd! Volgens mij was dat al overduidelijk. Ik heb even contact opgenomen met vrienden uit Bosnië. Zij waren helemaal niet te spreken en uitermate teleurgesteld. "Bedankt voor je steun, maar we hebben het op dit moment erg zwaar. We zitten nu midden in een aardbeving." Even letterlijk vertaald. Wat zeg je op zo een moment? Ik wist het niet. Ik kon niets zeggen, niets uitbrengen. Ik voelde alleen met ze mee en dacht bij mezelf: ‘Als ik het al zo erg vind, hoe zouden die mensen zich dan voelen?’ Ik hoop dat een straaltje zonneschijn en geluk hun harten bereikt, want als iemand het nodig heeft dan zijn zij dat wel.

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Suzan Yucel

Lees andere stukken van