Voorpagina Algemeen, Politiek

Schuldig

Afgelopen vrijdag is de voormalige  Bosnisch-Servische paramilitair Gojko Jankovic (53) veroordeeld tot 34 jaar celstraf. Het Bosnische Staatsgerechtshof heeft sinds 2000 niet eerder zo een zware straf opgelegd. De Serviër is beschuldigd van moord, verkrachting en marteling. Deze man was geen lieverdje. Hij nam deel aan grootschalige en systematische aanvallen op moslims en Kroaten in de oostelijke stad Foca. Bovendien sloot hij burgers op, verkrachtte vrouwen en hield twee minderjarige meisjes als seksslaven.

Ik ben erg blij dat deze man is gestraft. Wat mij betreft kreeg hij levenslang, maar ik weet niet of hij nog zal leven na 34 jaar. Dit is een stap richting rechtvaardigheid. Helaas zit hier ook een keerzijde aan. Hij is maar één van de weinigen die is berecht voor zijn daden. Hij had zich dan ook vrijwillig aangemeld. Het merendeel is nog steeds op de vlucht en krijgt bescherming van landen als bijvoorbeeld Rusland. Rusland is een trouwe bondgenoot van Servië. Kijk maar naar de situatie Kosovo. Iedere keer als er gestemd moet worden over een onafhankelijke Kosovo, dan blokkeert Rusland dit met een veto.

Er is een hele lijst te vinden op internet met alle namen van voortvluchtige oorlogsmisdadigers. Veel mensen die mee hebben gedaan aan verkrachting en moord lopen nu vrij rond in Bosnië en werken nog steeds in het openbaar. De slachtoffers moeten hiermee leven en zijn erg bang om oog in oog te staan met de daders. Toen ik in Bosnië was werd me verteld dat dat het zwaarst was: “Wij willen dit allemaal vergeten en weer doorgaan met het leven. Maar als ze geen spijt betuigen en doen alsof er niets is gebeurd, dan kunnen we het niet verwerken.”

De twee belangrijkste misdadigers Radovan Karadzic en Ratko Mladic worden nog steeds beschermd. Al komt er een tip binnen, er is altijd wel iemand die aan de zijde staat van deze twee mannen en ze tijdig waarschuwt. Hier stond, een geruime tijd terug, een stuk over in het Eindhovens Dagblad. De correspondent had Karadzic gezien en gaf dit door aan een medewerker op het politiebureau in Bosnië. Die had het gelekt, waardoor Karadzic weer kon ontsnappen.

Ik had het er laatst met een Bosnisch-Kroatische klasgenoot/vriend van me over. Ik had de moed opgegeven: “Ik denk niet dat ze ooit nog gepakt gaan worden.” Hij was een stuk optimistischer: “Jawel, dat gaat wel gebeuren. Vroeg of laat worden ze gepakt.” Ik geef niet graag andermans gelijk toe (ja ik werk eraan, slechte eigenschap), maar ik hoop dat hij gelijk heeft.