Firdaous Oueslati stelde zich onlangs verkiesbaar voor de Tunesische verkiezingen. Zij is verkozen tot vertegenwoordiger voor het kiesdistrict ‘de beide Amerika’s en de rest van Europa’ voor de Nahdha partij. Zij schrijft voor Wijblijvenhier.nl wat deze verkiezingen betekenen voor Tunesië en de rest van de Arabische wereld.
Euforie, vreugde en immense dankbaarheid dit te mogen meemaken, strijden om voorrang. Het valt bijna niet in woorden uit te drukken wat er door mij heen gaat deze week; geschiedenis wordt geschreven en wij mogen getuige zijn en onderdeel uitmaken van het verdere verloop van de democratisering van Tunesië. Het zal niemand ontgaan zijn: op 23 oktober was het eindelijk zover, Tunesië ging naar de stembus, om voor de eerste keer in haar onafhankelijke bestaan (sinds 1956) op vrije, eerlijke en transparante wijze haar legitieme vertegenwoordigers te kiezen voor de grondwetgevende raad.
De grondwetgevende raad is de raad die nu geïnstalleerd zal gaan worden voor de duur van een jaar en zijn belangrijkste taken zullen zijn het opstellen van een nieuwe grondwet en het benoemen van een interim-president en regering. Zodra de nieuwe grondwet af is, zullen er opnieuw verkiezingen worden uitgeschreven voor de vorming van een parlement en een regering.
Verkiesbaar voor de Nahdha
Met de verkiezingen van de grondwetgevende raad heb ik mij kandidaat gesteld en ben ik verkozen tot vertegenwoordiger voor het kiesdistrict ‘de beide Amerika’s en de rest van Europa’ voor de Nahdha. Enerzijds voel ik mij zeer vereerd met deze taak, en ik realiseer mij ook dat ik hiermee een enorme verantwoordelijkheid op mij heb genomen. Anderzijds kan ik niet wachten om met alles wat ik in me heb te werken aan dit prachtige droomproject: het bouwen van een vrij en democratisch Tunesië, waar alle burgers hun talenten kunnen ontplooien.
De partij waarvoor ik me kandidaat heb gesteld, is de Nahdha: een politieke partij van islamitisch democratische signatuur, die naar het nu blijkt als winnaar uit de bus komt bij deze eerste democratische verkiezingen. Net als andere partijen en individuen die zich ten tijde van de dictatuur verzet hebben tegen het onrecht, de onderdrukking en terreur, hebben de leden van de Nahdha ook een duistere periode van vervolging, gevangenschap, marteling en ballingschap moeten doorstaan.
Aan deze zwarte bladzijden in de Tunesische geschiedenis kwam op 14 januari 2011 geheel onvoorzien een abrupt einde. Het enthousiasme barstte toen niet alleen Tunesië los, maar heeft ook in andere Arabische landen de zucht naar vrijheid en democratie een nieuwe impuls gegeven en geresulteerd in revoluties die in verscheidene landen in verschillende stadia verkeren.
De grondwetgevende raad
Terug naar de grondwetgevende raad: met de nieuwe grondwet zullen we de democratie stevig verankeren en de individuele en gemeenschappelijke vrijheden vastleggen om op deze manier te zorgen voor het allerbelangrijkste doel: nooit meer dictatuur.
Na het opstellen van de nieuwe grondwet, waarmee we de stevige fundamenten leggen voor het nieuwe Tunesië zijn er nog vele uitdagingen, die voornamelijk sociaal- economisch van aard zijn, die aangepakt zullen worden. Een torenhoge werkloosheid, en dan met name onder hoogopgeleiden, een laag groeicijfer van de economie en een ongelijke verdeling van de welvaart en werkgelegenheid over verschillende regio’s van het land. Deze kwesties kunnen alleen aangepakt worden wanneer alle Tunesiërs eensgezind de schouders hieronder zetten, zodat er een meer gelijke verdeling van de welvaart kan worden bereikt, meer economische groei en werkgelegenheid kan worden gerealiseerd en meer buitenlandse investeerders kunnen worden aangetrokken. Als we de organisatie en het verloop van de verkiezingen als maat nemen, dan is er goede hoop dat dit ook daadwerkelijk zal worden bereikt.
Voortouw in de Arabische wereld
De verkiezingen zijn boven iedere verwachting uitstekend verlopen met in sommige regio’s een opkomst van meer dan zeventig procent van de geregistreerde kiezers. Wat ook veel Tunesiërs zelf opviel, is de opgetogen sfeer en de ordentelijkheid waarin de verkiezingen verliepen. Meer dan eens kwam ik commentaren tegen dat het uniek was dat de stembusgangers –soms in rijen van meerdere uren– geduldig hun beurt afwachtten, om voor het eerst in hun leven gebruik te maken van hun democratische recht. In enkele gevallen leverde dit ook zeer emotionele taferelen op: een stembusganger die op het stembureau in tranen uitbarstte en uitriep dat hij met zijn 63 jaar nooit had durven dromen dit ooit te mogen meemaken, democratische verkiezingen in Tunesië.
De Tunesiërs hebben wederom bewezen helemaal gereed te zijn voor hun nieuwe democratische fase en zo het voortouw te nemen in de ontwikkelingen in de Arabische wereld.
Firdaous Oueslati
Firdaous Oueslati stelde zich onlangs verkiesbaar voor de Tunesische verkiezingen. Zij is verkozen tot vertegenwoordiger voor het kiesdistrict ‘de beide Amerika’s en de rest van Europa’ voor de Nahdha partij.Lees andere stukken van Firdaous
7 Reacties op "Verkiezingen in Tunesië"
Lieve Firdaous, als eerst wil ik je van harte feliciteren. Wat een goede, dappere stap! Hopelijk zal deze eerste stap in de vorming van een rechtvaardige, vooruitstrevende samenleving worden doorgezet. Ik ben ervan overtuigd dat jij daar een positieve bijdrage aan zult leveren. Wij steunen je van harte vanuit onze luie stoel in Hollandia! En nu hopen dat het land dat de Arabische Lente heeft gestart, ook een voorbeeld zal zijn voor na de revolutie.
Heel bijzonder dat je bent gekozen in het parlement!
Lijkt me een enorme taak, maar wel een mooie taak om een begin te maken aan iets heel moois, insha Allah!
Ik wens je veel succes en zou leuk zijn als je ons hier af en toe op de hoogte blijft houden. Is beter om inside informatie te verkrijgen dan vanuit de media.
kiesdistrict ‘de beide Amerika’s en de rest van Europa’ ?????
Van harte gefeliciteerd Firdaous!! We wensen je heel veel succes met je bijdrage aan de opbouw van een voor alle burgers leefbaar Tunesië.
Niet dat ik Tunesie noch En Nahdha goed heb bestudeerd, maar toch bij deze mijn ongezoute mening.
Tunesie is een voorbeeld qua verkiezingen in de rest van Noord Afrika en het Midden-oosten. Aan de hand van de uitslagen heb ik toch mijn vraagtekens. Mijn voornaamste vraag is toch deze.
Waarom wil een islamitische bevolking niet leven onder de Islamitische wetgeving?
Dat is in mijn ogen hetzelfde als zeggen wij zijn moslims maar wij willen niet de Q’uran als woord van Allaah erkennen. De shari’ah is een goddelijke wetgeving en toch zijn er heel veel moslims (blijkbaar) in Tunesie die er niet voor kiezen om hiermee te leven. 44% heeft in ieder geval nog voor een Islamitische partij gekozen. De rest voor liberale (soort van westerse partijen) die hun meer niet-islamitische vrijheden geeft.
Waarom?
Voor mij is dit toch wel overduidelijk het bewijs hoe de islamitische gemeenschap er in de wereld voor staat, in mijn ogen bedroevend. Dit was een kans voor Tunesie om te gaan leven volgens de wetten van hun schepper. Maar het lijkt erop dat er heel veel moslims zijn die meer geluk en welvaart zien in hun voorbeeld het westen.
Een gemiste kans.. Moge Allaah ons leiden.
Allah (swt) zegt: “Vandaag heb ik jullie godsdienst voor jullie vervolmaakt en heb Ik Mijn gunst voor jullie volledig gemaakt en heb Ik de Islam voor jullie als godsdienst gekozen.” (5:3)
Wij, Moslims, willen DIE godsdienst DIE vervolmaakt is. Wij, Moslims, willen DIE gunst DIE Allah (swt) volledig heeft gemaakt. Wij, Moslims, willen ISLAM welk Allah (swt) voor ons heeft gekozen.
Wij willen geen een wet die niet vanuit de Goddelijke Bronnen zijn ge-extraheerd. Wij willen geen ene inmenging van onze Islam met de democratie. Kan Ar-Rahman ooit hand in hand lopen met As-Shaytaan Ar-Rajim?
Waar hebben wij deze sluwe compromis-tactieken eerder gelezen? Zegt Allah (swt) niet over dat de tegenstanders van Islam heel graag willen dat de Moslims compromis sluiten. Geeft Allah (swt) geen antwoord via Surah Al-Kafirun?
Onze Profeet (vzmh) is geld aangeboden. Onze Profeet (vzmh) werd de mooiste vrouwen aangeboden. Onze Profeet (vzmh) werd de beste doctoren aangeboden, indien hij ziek was. Onze Profeet (vzmh) werd de sleutel aangeboden (oftewel macht). Dit alles om de da’wa te stoppen als tegenbod. De Profeet (vzmh) gaf gepast antwoord: “Al geven zij mij de maan in de linkerhand en de zon in mijn rechterhand. Ik zal deze pad niet verlaten opdat hij zal zegevieren of ik zal sterven op dit pad.”
Onze Profeet (vzmh) werd aangeboden om het ene jaar in hun goden te geloven, en dat zij het jaar daarop in zijn Allah (swt) zullen geloven.
Hij (vzmh) weigerde pertinent en zonder enige aarzeling.
Ya Ummah-tul-muslimeen!. Allah (swt) zegt:”O jullie die geloven, als jullie (de godsdienst van) Allah helpen, dan zal Hij jullie helpen en jullie voeten stevig (op het slagveld) plaatsen.” (47:7)
Jullie krijgen nu deze compromis voorstellen voorgeschoteld van de Kuffaar in de kleur van een ‘islamitische partij’ die de ‘fundamenten’ van Islam wilt vertegenwoordigen, maar niet de de democratische waarden wilt loslaten. De kuffaar zijn nu hopeloos en willen met de Moslims onderhandelen. De kuffaar leunt op haar hielen, omdat zij merken dat de Moslims Islam terugwillen. De Moslims willen Shari’a terug. Het is bijna zover Inshaa Allah. Houd je rug recht net zoals de Profeet (vzmh) en geef hun dezelfde antwoord als de Profeet (vzmh):
“Al geven zij mij de maan in de linkerhand en de zon in mijn rechterhand. Ik zal deze pad niet verlaten opdat hij zal zegevieren of ik zal sterven op dit pad.
Deze artikel is erg gevaarlijk naar mijn mening. Ik zal het trachten uiteen te zetten. Om mijn mening meer steun te geven, dienen wij wel de volgende feit in acht te nemen.
Er is sinds de verrnietiging van Al-Khilafah al een grootschalige indoctrinatie campagne gevoerd om het concept van Khilafah te verpulveren tot ‘iets barbaars van vroeger’.
Nu zijn de Moslims in hun eigen achtertuinen, om de dieven die hun huizen decennialang onrechtmatig hebben bewoond, te verjagen. Deze kuffaar zijn nu ‘on the back foot’. Zij voelen de hete adem van Shari’a. Zij geven nu een andere wending aan hun campagne, omdat de vraag naar Khilafah blijft maar rijzen en rijzen. Same game, different name.
Moslimpartijen worden naar voren geschoven en worden geportreteerd als partijen waar de Ummah naar vraagt, waardoor het lijkt dat het verzoek van de Ummah wordt ingewilligd. Er is nu een strijd aan de gaande om het publiek duidelijk te maken wat wel/geen shari’a is. Het publieke opinie in samenhang met militaire steun is nu van cruciaal belang welk koers een land gaat varen. De koers zal uiteindelijk vaststellen of een moslimland dezelfde vlag zal blijven houden, of veranderen naar de vlag van Islam.
Tayyip Erdogan wordt neergezet als leider van een nieuw en modern Islam. Zij proberen moslims te misleiden door welvaart te laten zien en meteen link te leggen naar Islam. Alsof de hoogte van welvaart bepaalt dat een land volgens de Islam leeft.
Een objectieve onderzoek zal uitwijzen dat de moslimpartijen een ander visie erop nahouden dan die van het direct invoeren en volledige implementatie van Shari’a. Hun woordvoerders geven het zelfs openlijk toe. Als hun wordt gevraagd over de sociale en straf systeem van Islam, dan grijpen ze naar de ‘democratische’ waarden die ook in de nieuwe constitutie zullen staan.
De leider van Turkije valt ook door de mand, mits er een objectieve onderzoek wordt gedaan en volgens een correcte visie te hebben van Islam als ideologie. Als jij kijkt naar de wetten van Turkije, dan blijven de contradicties zich opstapelen met de Shari’a. Zijn buitenlands politiek jegens Israel kan men ook aanvoeren als een bewijs dat hij niet de redder van de Moslims is en waarnaar de Ummah (die de revolutie is begonnen) vraagt.
Het is daarom niet eens frappant dat deze artikel zich juist richt tot moslimpartijen en Tayyip Erdogan. Zij willen hun veel meer Islamitischer (ik bedoel hiermee dat ze Shari’a willen en uitvoeren) willen laten voorkomen, dan aanvankelijk hun woorden en daden aantonen. De kuffaar probeert hun op te maken met dikke make-up, zodat wij moslims allemaal gaan zeggen: ‘Awwww wat mooi!’
Als jij hun gezicht wast, dan zie je de lelijke waarheid.
Kortom: Ya Ummah! Het is nu tijd om door te drukken, op pressie te blijven spelen en niet achteruit leunen op behaalde ‘terreinwinst’, want wij behalen pas winst als wij Al-Khilafah hebben.
‘Your enemy won’t do you no harm
Cause you’ll know where he’s coming from
Don’t let the handshake and the smile fool ya
Take my advice I’m only try’ to school ya’