Voorpagina Ervaringen

Umar de snotneus

, 2 maart 2007, 18 reacties

Ik trok een nummer en ging zitten. Nog 3 voor mij, dan was ik aan de beurt. Pfff… dat kan wel even duren. Ik zocht alvast naar een stuk papier, want mijn neus zat propvol met snot. Ik zocht in mijn broekzakken en in mijn jaszakken… negative. Vervolgens keek ik naar de anderen om mij heen, zoals een pandabeer kijkt in de reclames van Wereld Natuur Fonds waarin oproep wordt gedaan voor een donatie. Het mocht niet baten. Tegenover mij zat een Indiase familie. Moeder droeg een opvallend gewaad en had de kleine in haar schoot en vader keek regelmatig op zijn horloge. Links van me zat een vrouw die de hele tijd naar beneden keek en rechts van me zat een oud vrouwtje van Marokkaanse komaf. Of de voorraad aan servetjes was op òf ik zie er niet al te verleidelijk uit met groen spul dat ernaar snakt om de wereld gedag te zeggen…

Intussen baande de plakkerige groene gletsjer een weg naar mijn neusopening om vervolgens via mijn snorharen mijn mond in te glijden. Om dat te voorkomen, besloot ik in alle wijsheid om voorover te gaan zitten. Op deze manier zou ik mijzelf een onaangename smaak in mijn mond besparen… wel ten koste van de vloer van de dokter. Het kan allemaal best vies klinken, maar dit soort tactieken ontwikkel je nou eenmaal als je al ruim een maand achter elkaar griep hebt. Zo heb ik kennis mogen maken met vele soorten snot en heb ik mijzelf de snuittechnieken moeten aanleren.

Ik weet bijvoorbeeld dat snot kan varieren van redelijk wit/bleek/doorzichtig tot donkergroen. In het eerste geval komt het eruit wanneer je het niet wilt en verwacht. Veel servetjes en veel inhaleren door je neus zijn opties. Of je gebruikt de voetballers-techniek: houd een neusgat dicht en gooi alles er via de andere neusgat uit. Deze techniek kunt u bijna altijd toepassen. Tijdens het fietsen, rennen, lopen of winkelen. Pas wel even op dat u geen voorbijganger passeert.

In het laatste geval (donkergroen) is het net het omgekeerde. Je wilt dat het eruit komt, maar om de een of andere reden komt het er niet uit. De beste techniek is dan om (hoe vies het ook moge klinken) het snot naar je keelholtes te verplaatsen om het vervolgens met een goede roggel weer op de stoeptegels te krijgen. Helaas(?) heb ik op dit moment nog niet de foto’s en filmpjes ter beschikking…

Ik zat dus in de wachtkamer bij de dokter. Na twee keer naar de wc gegaan te zijn om te snuiten en een keer naar buiten om de geluidsoverlast te beperken, werd ik eindelijk geroepen. Ik hoorde een stem uit de kamer: "Mirzaaaaa, kom maar!". Ik liep naar binnen en ging zitten op de stoel aan het bureau van de dokter. Hij had zijn bril aan het uiteinde van zijn neus en keek over zijn bril naar zijn monitor met dichtgeknepen ogen: "Vertel to, wat is er beta?". Ik begon: "Dokter, ik ben al 3 weken ziek. Mijn neus blijft lopen en…"

"Hallo, ja zeg het maar". Terwijl ik aan het praten was, nam de dokter de telefoon op en ging verder met een andere klant. Het was een ‘spoedgeval’… er werd wel overdreven veel gelachen aan de telefoon voor een spoedgeval. Ik wachtte geduldig en nadat hij mij weer een seintje gaf om verder te gaan, vervolgde ik mijn verhaal: "Ik ben dus al 4 weken ziek, mijn neus loopt en ik moet erg veel hoesten". Gelukkig, de dokter was ijverig aan het typen op zijn toetsenbord en was bezig om de goede medicijnen voor me te vinden… dacht ik. Hij had nog een scherm open van de klant voor mij en was die aan het afwerken.

Na een minuut legde hij zijn bril op tafel en zei:"Geboortedatum….? Nou vertel to, wat is er beta?" Nadat hij eindelijk mijn bestand had geopend, luisterde hij. Ik begon weer: "Dokter, ik ben al 6 weken ziek, mijn neus loopt, ik moet hoesten en….". Voor ik verder kon gaan, onderbrak hij mij en zei met een brede glimlach: "Ja… ja…. beta, ik heb het al gezien to. Driemaal daags inspuiten en tabletten elke dag innemen, dan wordt je beter". Ik probeerde nog om mijn verhaal af te maken, want hij had nauwlijks zijn aandacht op mij weten te vestigen en niet een geluisterd naar wat ik verder wilde zeggen.

Ik begon de vierde maal aan mijn verhaal… tevergeefs. Hij duwde de recepten al in mijn handen: "Beta, maak deze kuur af en volgende keer praten we over andere problemen…. VOLGENDEEEE!" Verslagen liep ik zijn kamertje uit om mijn zoektocht naar zakdoekjes te vervolgen…