Graag wilde ik met jullie een casus delen om inzichten vanuit andere hoeken te krijgen. Gezien mijn eenzijdige visie en de wil om deze te verruimen heb ik jullie hulp nodig.
Ene L. heeft een 9-jarig relatie met K. Het gaat goed tussen hen en er komt een fase waarin wordt gedacht aan een serieuze ‘settlement’. Mevrouw K. gaat haastig op zoek naar een woning en schaft deze binnen enkele maanden aan. Zij laat het huis mooi inrichten, koopt meubilair en verheugt zich op de grote dag. Binnen een jaar staat er een prachtige woning in Wassenaar. Het stel besluit te trouwen in de zomer van 1995. Het wordt een spetterende trouwerij waaruit vrienden en familie uit alle hoeken van de wereld komen. Het koppel gaat naar de Malediven en maakt kennis met de azuurblauwe zee en witte stranden van de Indische Oceaan. Na een welverdiende reis van 10 dagen komt het stel terug en duikt in de dagelijkse sleur van het leven. L. gaat weer naar de Audit afdeling van KPMG en K. gaat aan de slag als laborant in Leiden.
De relatie kent in de loop der jaren zijn ups en downs. Het stel is nog altijd bijelkaar en overweegt binnen een jaar een kind te nemen. Nog voordat de zomer van 2002 aanbreekt besluit meneer L. in zijn eentje voor een weekje naar Thailand te gaan. Zodra hij terug is, verandert alles in het leven van L. en K…
Meneer L. die van huisuit een islamitische opvoeding heeft gekregen beweert nu een heel ander mens te zijn. Het boeddhisme heeft indruk op hem gemaakt en ergens in zijn hart een vurige vlam doen branden. Daarnaast beweert hij dat een droom met een bovennatuurlijk inzicht hem heeft wakker gemaakt. Hij heeft jarenlang voor anderen geleefd. Volgens zijn zeggen heeft hij zich altijd geconformeerd aan de wil van zijn vader, die de jongeman een strenge islamitische opvoeding heeft gegeven. Ook de opleiding die hij heeft gevolgd is nooit zijn eigenlijke wil geweest. Hij heeft de controllers opleiding gedaan omdat het hem financiële zekerheid bood. De 9-jarige relatie was supermooi, maar ergens heeft hij zich nooit volledig kunnen ontwikkelen. Hij heeft vaak rekening moeten houden met zijn geliefde. Zo wilde hij in 1992 een 3-jarig studie doen in Amerika.
Afijn, nu besluit meneer L. alles wat hij hier heeft op spel te zetten. Hij neemt ontslag bij KPMG en verbreekt al zijn contacten met vrienden en collega’s. Hij ontdoet zich van de islamitische tradities en kleedt zich in een monniken kostuum. Hij shockeert zijn omgeving en heeft nu weinig te doen met zijn naasten. Zijn levensmotto luidt: Je leeft maar een keer, doe wat je hart je zegt. Tegen zijn vrouw zegt hij: Ik heb veel van je gehouden en dat doe ik nog steeds. Maar ik vind dat ik nu op zoek moet gaan naar mijn eigen geluk. Ik wil mijzelf ontdekken en dat kan ik alleen als ik terug ga naar Thailand. Ik weet niet voor hoelang ik wegga. Hij pakt zijn spullen en vertrekt richting het Oosten. Zijn vrouw, zijn ouders en vrienden laat hij verdrietig achter, maar tot een heroverweging komt hij niet.
Wat is er nu met deze meneer L. gebeurd? Zal het pad dat hij heeft gekozen hem leiden naar het geluk dat hij voor ogen heeft? Bestaat er überhaupt een geluk zoals hij schetst? Is het te begrijpen dat hij zijn vrouw in de steek laat en is deze vorm van egoïsme wel goed te praten? Zal hij weer terugkeren en spijt hebben voor de stap die hij heeft genomen? Wat zegt de Islam of een ander levensbeschouwing over een dergelijk besluit? Wat moet zijn vrouw nu doen? Graag jullie inzicht.
21 Reacties op "Transformatie"
salaam,
wat een verhaal: mijn hart gaat uit naar de achtergebleven dame, maar ook naar die jongeman die schijnbaar zijn hele leven tegen zijn wil geleefd heeft.
Ik balanceer qua mening tussen begrip voor zijn gevoelens en onbegrip voor zijn gebrek aan verantwoordelijkheidsbesef. Ik begrijp hoe moeilijk het kan zijn als je leeft voor je ouders, leeft voor de gemeenschap, leeft voor je vrouw en daarbij systematisch 20 of 30 jaar je eigen gevoelens wegparkeert. De vraag is wel: had deze jongeman niet op enig eerder moment meer voor zichzelf kunnen kiezen. Het liefst op een moment dat het niet andere mensen (=zijn vrouw) zou raken?
Dat is echter nu niet meer van belang, omdat je het verleden nu eenmaal niet kunt veranderen. Dan blijft er over: wat zou je nu kunnen doen? Is er een mogelijkheid waarbij hij zowel voor zichzelf kiest als op een verantwoorde manier met haar omgaat? Want, om je eerlijk te zeggen, zijn fundamentele reactie is buitengewoon egocentrisch en daarmee ook behoorlijk puberaal. Zijn gebrek aan verantwoordelijkheidsbesef is stuitend.
Daarnaast is de islamitische component ook niet te verwaarlozen: als hij zijn vrouw verwaarloost en de rug toekeert heeft zij legitieme redenen om khoel’ te vragen (scheiding middels bruidsschatteruggave); om maar niet te spreken van een automatische scheiding als hij islam als religie in zijn geheel de rug toekeert – zelfs als hier geen sharia’. De beste man zegt van zijn vrouw te houden? Dan heb je verschillende opties: scheid van haar; betrek haar bij je zoektocht; maak afspraken met haar over de duur/afstand en consequenties.
Maar haar zo laten? Slapjanus.
ws
noureddine
Prima besluit van deze maneer.
leven voor je omgevind is leven in leugen naar je zelf toe.
“Hij heeft jarenlang voor anderen geleefd. ”
Is de hele kern van het boedhisme niet het ongedaan maken van het ego?
Mijn sympathie gaat uit naar de dame. Zodra je trouwt ga je een verbintenis aan. Dat je jaren later erachter komt dat je niet hebt geleefd waar je voor wilde leefde komt wel gek over. Want de liefde tussen de twee is er op de een of andere manier wel geweest.
Ineens tot ‘bezinning’ komen, kan best…. maar in zijn situatie moet hij nou eenmaal rekening houden met meer dan zichzelf. Stel dat de vrouw zegt opeens: “Ik weet het, ik word circusartiest in Moskou”… tjah, je bent getrouwd en dan moet je er samen over praten. Je bent niet alleen een individu meer, maar je staat samen in het leven. In het Westen wordt bij het trouwen ook vaak gezegd: “tot de dood ons scheidt”
Belofte maakt schuld…
Wees blij dat ze geen kinderen hebben.
ps: ik proef een onderhuidse boodschap
Er zijn Minnaars van Allah, die door de liefde van Allah zo stil zijn geworden, dat ze niet meer weten of er nog iets anders in de wereld bestaat.
(Kwaja Moinuddin Chisti)
Interessante casus Ashraf.
Het lijkt mij hier een conflict tussen de individuele drang naar zelf ontplooing en de verantwoordelijkheden die men aangaat als volwassene.
Misschien is de kans op dit innerlijke conflict groter wanneer men opgevoed wordt onder zeer strenge regels en verwachtingen van bijv de ouders of sociale groep en zelfontplooing en individualisme onderdrukt worden.
Wanneer een kind gestimuleerd wordt om zijn eigen weg te zoeken en daarbij ook verantwoordelijkheid voor de keuzes leert dragen is de kans op dit soort innerlijke konflikten misschien kleiner.
Een zoon die bijv voetballer wordt omdat het zijn vader’s maar niet zijn eigen droom is loopt meer risico op dit konflikt, net als bovengenoemde jongeman.
In je voorbeeld voel ik symphatie voor zowel de achtergelatenen als de jongeman zelf. Je hoopt eigenlijk dat de jongeman na een zelfontdekkings tocht toch weer terug zal komen en zijn verantwoordelijkheden weer op zal nemen, nu uit eigen vrije keuze.
Vreemde versie van het boedhisme.
Mannen die onder het motto van spiritualiteit in hun eentje naar Thailand gaan, het sexparadijs van de wereld. Als ik hoor dat mannen naar Thailand gaan op vakantie, denk ik daar altijd het mijne van. Volgens mij is L. een pedo.
was Buddha ook niet getrouwd en gesettled toe hij een ingeving kreeg en ‘besloot’ huis en haard in de steek te laten en een ander leven te gaan leiden?
wat ik niet begrijp, is dat hij door kennis te hebben gemaakt met het buddhisme tot zijn levensmotto komt..
‘je leeft maar een keer..’ ?? denkt L. meteen Nirvana te bereiken?
Ik ben dus ook sceptisch en denk in dezelfde lijn als caprio (ook al doe ik mijn best om niet meteen het slechte te denken van mensen!)
Salaam,
Naila
Salaam,
Ik weet geen antwoord op je vragen. Het lijkt me dat de zoektocht van deze meneer nog maar pas begonnen is, en het lijkt mij dat hij zich voorlopig alleen maar voor meer vragen en twijfels gesteld zal zien staan dan voor antwoorden of ‘de weg tot het geluk’. Weglopen is nog lang geen loslaten.
Intussen heb ik wel geleerd dat het leven vaak niet is wat het op het eerste gezicht lijkt te zijn. Dus wat nu onrechtvaardig lijkt t.o.v. zijn vrouw, zou uiteindelijk wel eens het tegenovergestelde kunnen zijn. God kan veel goeds gelegd hebben in wat ons eerst onaangenaam lijkt en andersom.
Uiteindelijk gaat het er volgens mij voornamelijk om, dat we ons in iedere situatie opnieuw af te vragen wat Allah van ons vraagt: een actieve en bewuste Overgave door ons hart en ons verstand te gebruiken. Het oordeel over hoe wij die opdracht vervullen is uiteindelijk niet aan ons, maar alleen aan onze Schepper.
Nu ik zo vaak heb gezien dat dingen vaak niet zijn wat ze aanvankelijk lijken te zijn of hoe ze aanvankelijk beleefd worden, probeer ik mezelf daar voortdurend aan te herinneren.
Zo werd – t.a.v. deze casus – bijvoorbeeld impulsief handelen in de tijd van de Profeet, vzmh, sterk afgeraden. Rust en overweging zijn belangrijk in de Islam. Maar het is niet eens zeker of deze man impulsief gehandeld heeft. Vragen stellen en zoeken werd bovendien wel aangeraden. Maar stelt deze man vragen en zoekt hij, of kiest hij een gemakkelijke weg uit te zwaar ervaren verantwoordelijkheden. En in dat laatste geval, waren die verantwoordelijkheden ook te zwaar en is hem dan wel aan te rekenen dat hij nu een uitweg zoekt. Je ziet, ik heb geen antwoorden. Spijt me… maar niet echt ;-).
Wa salaam,
Ceylan
Moeilijke vraag, wat zijn vrouw moet doen, eerst het rustig laten bezinken, geen overhaastte actie. Proberen duidelijkheid te krijgen wat haar man nu verder wil met hun huwelijk en of zij het daar mee eens is. Is zij dat niet dan haar leven vervolgen zoals zij dit goed dunkt, eventueel na een scheiding. Of meneer het geluk zal vinden wie weet, ik niet in ieder geval. Wat er met hem gebeurd is, ik weet het ook niet, of het egoisme is? Allahoe alam. Er is geen dwang in het geloof, dus wil hij de weg van het boedhisme volgen, wie weet leidt die weg hem ooit wel weer terug naar de islam.
Ik sluit me volledig aan bij Ceylan ; een moeilijke en pijnlijke kwestie, zowel voor de vrouw, de man en alle overige betrokkenen. Er zitten altijd meerdere kanten aan zoiets en met een zwart-wit visie doe je het geheel tekort.
Hier mijn eigen visie:
Ten eerste : ten diepste en op een heel wezenlijk niveau bestaat er geen onderscheid tussen Islam en Boeddhisme (en Christendom, Jodendom, Hindoeisme, ..), dus waarom de twee tegenover elkaar zetten? Het onderscheid zit ”˜m in de uiterlijke kenmerken, die als een laagje over het gemeenschappelijke fundament zitten.
Dit inzicht is wellicht een troost voor degenen die moeite hebben met iemands keuze om van de ene religie naar de andere over te stappen.
Verder : in dit verhaal is er sprake van lijden van zowel de vrouw, als de man. Voor de vrouw, omdat zij verdrietig achtergelaten wordt, met nog allemaal onbeantwoorde vragen en de vraag hoe nu verder. De man kennelijk ook, gezien hij altijd dingen tegen zijn zin in heeft gedaan en ik neem aan dat zijn uiteindelijke keuze ook niet makkelijk voor hem is geweest. En als dat wel zo was, dan lijdt hij kennelijk aan zijn ego, die hem ook niet gelukkiger zal maken.
Het is met name dit laatste (het lijden aan je ego), waar het Boeddhisme nu juist aandacht voor vraagt.
De man is op zoek naar geluk, maar waar je ook zoekt, daar zul je het niet vinden. Het probleem zit ”˜m in het zoeken zelf ! Geluk is niet buiten jezelf te vinden, maar in jezelf, in het moment zelf, hier op dit moment. Het geluk ergens anders zoeken is in wezen een vlucht voor de (pijnlijke) werkelijkheid.
Een goede Boeddhistische leraar zal hem hierop juist wijzen !
Het volgen van je hart lijkt me een prima keuze, maar ook hier leert het Boeddhisme dat er geen fundamenteel onderscheid bestaat tussen eigen geluk en dat van anderen. Geluk ten koste van het geluk van een ander is geen geluk, maar ego..
Daarnaast, je hoeft niet helemaal naar Thailand te reizen om daar het (geluk in het ) Boeddhisme te zoeken; ook in Nederland bestaan Boeddhistische centra en kan je van tijd tot tijd in retraite.
Aan de andere kant lijkt het me gepast om niet te snel over mensen te oordelen. Twee Islamitische deugden lijken me hier ook wel op zijn plaats : Rahman en Rahiem, barmhartig en genadevol, in het Boeddhistische terminologie te vertalen in zoiets als mededogen..
Eigenlijk bestaan er geen pasklare antwoorden in het leven ; elke situatie vraagt om zijn eigen antwoord. Uiteindelijk wordt je handelen bepaald door je levenservaring en verkregen inzichten. Maar het lijkt me dat zowel in de Islam en het Boeddhisme je geen onnodig lijden moet veroorzaken; zowel voor jezelf niet als voor de ander. Maar dit is uiteindelijk makkelijker gezegd, dan gedaan…
MeccaOne
An Ecstatic Exchange //
Omair Ali interviews Author & Poet Daniel Abdal-Hayy Moore
http://www.meccaone.org/audio/28.mp3
Even los van de mogelijke onderhuidse boodschappen en de vraag wat daar in Thailand is gebeurd, signaleer ik vrij regelmatig dat de islam bij geboren moslims geen bewuste keuze is, maar een gewoonte, een vanzelfsprekendheid, die ertoe leidt dat velen van hen ofwel nonchalant met de voorschriften omgaan, of juist heel rigoreus, strikt, zonder dat er maar een greintje spiritualiteit in hun handelen te bekennen valt.
Een enkeling komt er, vaak na een ingrijpende gebeurtenis, toe om de religie die hij van zijn ouders heeft geërfd, opnieuw te bezien en er echt in door te dringen. Anderen ervaren het erfstuk als een knellende schoen en kiezen voor iets heel anders. Dat deed deze meneer kennelijk. Ik geef hem geen ongelijk.
Treffend dat dat vlak na een huwelijk en vlak voor de beslissing over kinderen gebeurde, twee momenten die het toekomstige leven in grote mate vastleggen. Jammer voor de vrouw. Zij zou een ultimatum mogen stellen, bijvoorbeeld: over drie maanden laat je me weten wat ik van je mag verwachten, anders ga ik mijn eigen weg.
Juist het zogenaamde verbod op afvalligheid veroorzaakt veel problemen en verhindert een bewuste keuze. Ik zou ervoor willen pleiten dat ‘verbod’ te heroverwegen. Het christendom kent een stroming die wel ‘wederdopers’ genoemd wordt, waarbij je, wanneer je de jaren des onderscheids hebt bereikt (18 of 21, daar wil ik af zijn) voor de keuze gesteld wordt: volg ik de weg van mijn ouders, of kies ik een andere weg? Dit lijkt mij een positieve bid`a (vernieuwing).
Two Roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;
Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,
And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.
I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I-
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.
>Hij gaat zijn weg, en zij; tsja, iedereen doet net hier of haar leven nu opeens ophoudt, misschien wel als je binnen een islamitische omgeving leeft, maar voor alle andere vrouwen kan dit misschien een uitweg zijn, een ander levensdoel bereiken etc. En ik weet dat binnen jullie kringen, deze vrouw meestal verdoemd is, maar misschien wordt ze er juist sterker door. Hey; life’s a bitch right, and than you marry one!
Ho ho Bratislava, waar haal jij vandaan dat een vrouw die door haar man in de steek gelaten wordt, verdoemd zou zijn? Leg dat eens uit? Dit is namelijk nieuw voor mij.
Ik zal geen cijfers hierover kunnen onthullen, maar; ik weet wel dat islam-vrouwen na een scheiding/overlijden van hun man minder snel hertrouwen/ een nieuwe vriend vinden etc. als haar westerse oppenent. En vooral als er kinderen in het spel zijn. Want we weten allemaal hoe de meeste islam-mannen denken over gescheide vrouwen etc. Als je anders denkt; ga maar na hoeveel vrouwen jij kent in jou kring die zijn hertrouwd na een scheiding. En kijk daarna maar eens rond in de buurt, naar de ned.vrouwen.
Ik wil niet zeggen verdoemd in de zin van; leven heeft geen zin meer, maar meer zoals; minder kans op mannelijke liefde. Maar misschien zien zij het niet zo, misschien zoeken ze ergens anders hun heil, geloof, familie, kinderen etc.
Grappig: mijn ervaring is anders. In mijn schoonfamilie zijn een aantal vrouwen voor de tweede of derde keer getrouwd en ook in mijn vriendinnenkring zitten meerdere moslimvrouwen middenin hun tweede huwelijk, terwijl de gescheiden vrouwen in mijn eigen familie al heel lang alleen zijn. Maar dat kan natuurlijk ook gewoon toeval zijn…
Of hij zo het geluk zal vinden? Kortstondig vast en zeker, hij sloeg immers de weg in die hij koos en enkel met die beslissing is hij al gelukkig . Dat geluk zal onderweg zelfs vergroten tot er plots iets vreemds gaat gebeuren, iets dat hij niet voorzien heeft. Hij gaat, wie weet na hoeveel tijd, plots een inzicht krijgen. Een inzicht over wat geluk is en hoe gelukkig hij zich nu voelt. En dan gaat hij een pijn voelen, die elk bereikt geluk uiteen doet spatten. Hij zal inzien dat hij op zijn eenzame weg naar geluk anderen van wie hij houdt en die van hem houden, gekwetst heeft. In feite heeft hij hetzelfde gedaan wat zijn vader hem heeft opgelegd. Hij heeft niet met anderen rekening gehouden, en dat besef zal hem pijndoen en doen inzien dat het geluk subtieler te bereiken is, zonder daarvoor anderen hun geluk te hoeven ontnemen.
Begrijpen dat hij voor die weg koos doen we ook helemaal. Hij dacht en handelde zoals de persoon die hij op dat moment was. Hij had niet anders gekund vanwege zijn verleden, vanwege het beperkte inzicht dat hij toen had. Hij kon niet anders dan zichzelf van al deze ketenen ontdoen, wilde hij tot een ruimer inzicht van zichzelf komen en van wat geluk is. Zijn enige redding, vanuit zijn oogpunt, was om even enkel met zichzelf bezig te zijn. Onbewust zette hij daardoor zijn inlevingsvermogen voor anderen opzij.
Wat kan zijn vrouw doen? Als ze van hem houdt zal ze zijn pijnlijke beslissing enkel kunnen respecteren en weten dat als hij ook van haar houdt, hij zeker zal terugkomen, getransformeerd en meer in evenwicht en vol van liefde voor haar.
Wat zij kan doen is met hem meegaan en zeggen, enkel als zij dat oprecht vanuit haar hart en ziel kan doen, dat ze hem volkomen begrijpt en dat ze hem, waar ze dat kan en mag, zal helpen om te bereiken wat hij zoekt, want dat zoekt zij ook. Samen de weg vinden naar geluk.
Het gaat er in het leven om naar elkaar werkelijk te luisteren, eerbied voor elkaar te hebben, waardoor de weg naar geluk gevonden kan worden.
Alstublieft, verruim ook mijn inzicht als ik iets vertelde dat niet rechtvaardig was of blijk gaf van een beperkte visie. Danku al op voorhand.