Antropologe en activiste Erella Grassiani schrijft op TENK over de noodzaak voor rechtvaardigheid, historisch besef en menselijke waardigheid onder extreme omstandigheden. Ze schrijft over het laten zien van het andere, menselijke gezicht van Israël, al zit het verborgen achter een gordijn van ontkenning:
“Maar juist als de raketten vanuit Gaza richting Israël suizen wil ik het over de bezetting hebben. Al vind ook ik die raketten eng en zitten mijn familie en vrienden in de schuilkelders. Ook dan! Ook dan heb ik het over de achtergrond van dit conflict; over de mensenrechten en internationale verdragen die worden geschonden; over oorlogsmisdaden (aan beide kanten); over levens van kinderen die, waar ze ook geboren worden, evenveel waard zijn. Het is onmogelijk om over de veiligheid van Israëlische burgers te praten zonder ook te praten over Palestijnse burgers en hun veiligheid. Ik wil praten over het feit dat het niet uitmaakt wie gaat winnen of verliezen, want verliezen doen we op deze manier allemaal.
Mijn vrienden, die dapper de straten op gaan in Israëlische steden om voor gerechtigheid te strijden willen niet winnen, zij willen praten. Zij willen de ander kennen, samen leven, samen overleven. Helaas, in het Israël van vandaag, krijgen zij als antwoord op hun leuzen een tsunami van haat over zich heen. Maar we zetten door om het andere, menselijke gezicht van Israël te laten zien. Ja, het is verscholen achter een gordijn van ontkenning, maar het is er wel.”
Lees het artikel hier verder.
Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!
Eén reactie op "Ontkenning, censuur en oriëntalisme: de aanval op Gaza"
Wat een geweldig mens die Erella. Wat een mooie laatste alinea! Laten wij niet verdeeld worden door wat ons anders maakt en ons al helemaal niet blind staren op de grenzen van staten. Maar laat ons allen, hoe je je identiteit ook vorm geeft, verenigd zijn onder de vlag van eenheid, tolerantie, liefde en respect. Dát is het uitgangspunt boven alles en dát is waar iedereen zich mee kan en zou moeten identificeren.