Vertel een ontwikkelde Canadese niqaab-draagster niet hoe zij zich moet kleden!

De Canadese premier Stephen Harper is van mening, dat gesluierde moslima’s zich dienen te ontsluieren. Aysha Luqman-Pandor – een moslima en niqaab-draagster die in Canada is geboren en getogen – kan zich niet vinden in dit standpunt van de Canadese premier. In een open brief, die vrij recent is gepubliceerd op thetyee.ca, vertelt zij wie zij is, en hoe zij zich verhoudt tot de Canadese samenleving.

Ze begint als volgt:

“
I am a Canadian. I was born in this beautiful land, and I call it home. I’m hidden, but no stranger, active, but not really an activist, often terrified, but not a terrorist, a fan, but not a fanatic. I am just me.”

Aysha maakt met deze woorden duidelijk dat zij geen vreemde is op haar geboortegrond. Sterker nog: Canada is haar thuis, waar de Canadese premier blijkbaar van op de hoogte gebracht moet worden!

Zo vertelt Aysha dat haar professionele carrière gesmeerd loopt ondanks haar moederschap. Naast het gegeven dat zij als administrateur werkt op een privéschool, volgt zij twee studies: docentenopleiding en (klassieke) Arabisch.

Geïnspireerd door het boek Hijab van Ibrahim Madani, begon Aysha op haar 16de een niqaab te dragen. Door zelfstudie kwam zij tot de essentie van het dragen van een niqaab. Dit betekent dat geen sprake is geweest van externe dwang: haar ouders hebben haar nooit dingen opgelegd. Hierover zegt ze het volgende:

“My parents, though practicing Muslims, never enforced or imposed religion on us. I was bought up with love, support and happiness. My parents migrated to Canada over 40 years ago from India, and are quite in tune with Canadian culture. Hockey for example, in our household, is a staple like bread and butter.”

De keuze voor een niqaab had de nodige negatieve gevolgen. Aysha verloor bijna al haar vrienden, alleen kreeg zij hier een belangrijke persoon voor terug: haar huidige echtgenoot.

Aysha gaat in het verlengde hiervan terug in de tijd. Zij herinnert zich een discussie in haar klas over het wel of niet dragen van een sluier. Hierbij is vooral de uitspraak van haar toenmalige docent blijven hangen: dat je door middel van kleding een bepaalde eerste indruk achterlaat bij anderen.

“After all, clothing has a great impact on how we feel and how we are seen. We dress in ways to reflect our choices, our beliefs, our attitudes and our mentality.”

Vervolgens zegt Aysha:

“
So, if covering myself makes me feel safe, comforted, spiritually elevated, and an equal in the eyes of those who see me, then what are you saying by asking me to take it off?
”

Repliek op de uitspraak van Stephen Harper

Aysha vindt het maar opmerkelijk, dat de Canadese premier van het dragen van de niqaab een identiteitsissue maakt, door te stellen dat het niet past bij de Canadese identiteit. Hiermee wil zij zeggen, dat het maar vreemd is dat het niet onder is gebracht als een feministen- of veiligheidsissue. Blijkbaar levert het dragen van een niqaab geen onveilige situaties op, en hoeft het de ontplooiing van vrouwen niet dwars te zitten. Was dit wel het geval geweest, dan had de Canadese premier deze als argumenten kunnen gebruiken om zijn stelling van de nodige kracht te voorzien.

Stephen Harper krijgt het pas moeilijk wanneer Aysha het volgende zegt over de keuzevrijheid van moslima’s:

“As Canadian Muslim women, we know we have a choice. We are not being forced and therefore it falls into our constitutional right to observe it. It’s a hypocritical theory to claim you are liberating women by telling them what to wear.”

Het bevrijden van vrouwen door te vertellen wat zij moeten dragen, klinkt inderdaad allesbehalve bevrijdend en emanciperend. Zeker in het geval van een Canadese moslima, die zeer goed op de hoogte is van zowel haar burgerrechten als -plichten. Daarnaast wil Aysha zelf vertellen wie zij is, in plaats van anderen die dat steeds voor haar doen:

“

I am that 16-year-old girl who was shy, but had a lot to say. I am that 16-year-old girl who was facing a horrendous time fitting in, and belonging, until one day, she took the initiative to determine how she would be seen. My niqab gave me a voice, a place and a hope. It made me who I am.”

“Today however, I am writing to you as a young woman, and I own my own narrative. So take the time to get to know me, and before you ask me to take it off, perchance ask me why I put it on. Then perhaps, you will know who I really am.”

Aysha’s repliek op de uitspraken van de Canadese premier heeft een pragmatische strekking: “Vraag je als premier van mijn land eerst af waarom ik mij zo kleed, voordat je roept dat ik mij anders moet kleden.” In dit daglicht is het gekozen perspectief voor kritiek op de uitspraken van de Canadese premier verfrissend; in de zin dat het dragen van niqaabs samenhangt met verschillende keuzerepertoires, die maar weinig belangstelling genieten. Dit in tegenstelling tot de kritiekgeluiden op het dragen van de niqaab zoals die van de Canadese premier Harper.

Aysha’s open brief maakt duidelijk, dat ongefundeerde uitspraken van hoogwaardigheidsbekleders eenvoudig kunnen worden weerlegd.

Een premier die vertelt hoe een ontwikkelde onderdaan zich moet kleden, daar weten types zoals Aysha wel raad mee.

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!